29.6.15

Registro desesperanzador



No quedamos tantos exploradores.

Desde ayer se ha sumado éste requisito a mi corta lista de "debería ser...".

Ya no miro hacia adelante,
tal parece, que en el concreto se encuentran más miradas.
¡Qué pena que se hundan en él sin antes intentar solicitar ser rescatadas!
Mueren como resignadas...,
ignorantes de que existe el cielo
o que sin llegar tan alto,
las estoy buscando. 

Después de...



No, tal vez no supere el juicio.
Y si es así,
supongo que ya es hora de irme.
Tengo lo que me queda
y sin ninguna duda,
me sobran las explicaciones.

Debajo de mi cama hay un cadáver,
un pasaje expirado
y una alfombra de encaje
que no recuerdo como llegó hasta aquí.

Hoy me hablaron de amor.
Y si, tuve que sonreir.
Él halagó mi sonrisa... .
Pensé que romperle el corazón
sólo se sumaría a mi sumario.

Como te digo, me voy.
Si hay algo que no va conmigo,
es llegar tarde a mis citas.

27.6.15

Registros de Media Noche



No me detiene la noche,
ni la oscuridad que en ella gobierna.
Territorio de libres mariposas negras,
que son caricias y estrellas.
Decae el día y la besa.
Tanta es la pasión que la envuelve,
tantos los secretos que confiesa.

De pronto me viste
con ojos nocturnos.
Y vulnerable me siento
bajo su  inmóvil mirada.
Porque me pierdo,
¿Quién no podría?
Tiene armonía, tiene locura,
es lo rebelde, es sólo poesía.

Soy el vaivén de su paso abstracto,
resalta conmigo el invisible horizonte.
Y me dejo...,  y somos una...,
bruma de cielo, humedad y luna.

Diseña mis sueños,
como si disfrutara.
de observar paciente,
espectadora callada.
Ella lo sabe...,
sonríe y aprueba.
No me detiene...,
no me detendrá jamás.



24.6.15

Registro en NO




Se debería sentenciar al Ego
por su desalmada arrogancia,
sus aires de supremacía
son tan persistentes como su constancia.

¡No, ya no te creo!
(Aunque tu voz
aturda y agite
alguna de mis fantasías.)

9.6.15

Registros Nocturnos 6915



Evaluación: positiva; (aunque, a esta hora, la programación se ve afectada tanto por la tormenta como por la línea roja que declara mi agotamiento.)


Mis pies fríos imploran piedad, mi alma, alguna sombra de E L James y mi cuerpo, un mantra que active mis siete chakras al unísono.


Acabo de darme cuenta que mis necesidades no son compatibles en lo más mínimo..., supongo que la mejor idea ante tal dilema, será complacer a mi deficiente circulación.


Tengo hambre...., (momento de elevar mis plegarias a los dioses de  inestables fluctuaciones del azúcar.)


Olvido mis necesidades anteriores.


¡Mis pijamas del osito Pooh por un chocolate!!!

8.6.15

Registros Nocturnos 6815


Hoy fue un buen día.

Confirmé una vez más aquello de "dar el paso sin mirar hacia abajo y  a atreverme a creer en lo imposible"

Hoy mi almohada se ha convertido en una nube... .

Imagino, sonrío y me pregunto:
¿Hacia dónde soplará el viento ésta noche?
(Alterno pícaras posibilidades) ;)

Hora de apagar la luz.

9:55 a.m.

Esta mañana...,
te ahogaste en el pequeño huracán de mi café.

Poético...,

tu mano..., ay tu mano...,
se despidió de mí 
al son de una canción compuesta de a dos.



5.6.15

FEB23


Conspiró la lengua por años,
perdió la visión Tacuabé,
queda sólo hoy un mármol
sin indulto ni fe;
pero antes, en vida,
supo tomar con convicción
tanto el cuerpo como alma
de quien hoy también 
perdió....


mis delirios, mis quimeras,
mi temor a la verdad,
mi eterna odisea
y mi impulso al volar.

Mis secretos mutilados,
mi futuro de papel,
mi sonrisa sin sentido,
mi deseo de volver.

Mi familia, mis amigos,
una calle, el corazón,
veinte traumas y una historia,
mi pasado, mi razón.

Un rey Midas me ha tocado;
desde aquí no puedo andar.
Veo un mundo indiferente
que transcurre sin piedad.

Gira, gira como un tango
la impotencia por gritar;
un rey Midas se ha burlado
y se ríe al divulgar


sus mentiras.


4.6.15

Remissionem




Alter plurimum mihi scriptum est.
Non potest audire me murmurationis?
 Perdón si la libertad me ignora,
hoc est nostrum animadverto.

l

El silencio me ha encubierto,
tyrannus acerto
tres aves volavit vagari
 volamos; voló.

.


Ecomiéndanos a tu luna,
le rogaré a tu olvido por mí.
Verba non satis 
“Perdón”,
Hoc munus
 potest
 dicere.

.

oblivisci recordetur